بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان.

إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ

كه ما هر چيزى را با اندازه‌گيرى قبلى آفريديم.

وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ

و أمر ما تنها يكى، آن هم به سرعت چشم گرداندن است.

وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا أَشْياعَكُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ

و با اينكه ما امثال شما را هلاك كرديم باز هم كسى نيست كه متذكر شود.

وَ كُلُّ شَيْءٍ فَعَلُوهُ فِي الزُّبُرِ

بدانند كه آنچه كرده‌اند در نامه‌ها ضبط است.

وَ كُلُّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ مُسْتَطَرٌ

و هر كوچك و بزرگى در آن نوشته شده.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ

به درستى مردم با تقوا در بهشت‌ها و در وسعتند.

فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ

در جايگاهى كه همه قرب و نعمت و سرور و بقا است، قرب مالكى مقتدر.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ همان رحمان.

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

كه قرآن را تعليم كرد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ

انسان را بيافريد.

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

و بيانش بياموخت.

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

خورشيد و قمر با نظم و حسابى كه او مقرر كرده در حركتند.

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

روييدنى‌هاى بى‌ساقه و با ساقه برايش سجده مى‌كنند.

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

آسمان را بر افراشته و ميزان نهاده.

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

تا شما هم در سنجيدنها خيانت نكنيد.

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

و بايد كه وزن را با رعايت عدالت برقرار نموده و كم و زياد نكنيد.

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

و زمين را براى مردم گسترده كرد.

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

زمينى كه در آن ميوه‌ها و نخل داراى غلاف هست.

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه‌هاى داراى سبوس و گياهان معطر است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس اى جن و انس! ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

انسان را از لايه خشكيده‌اى چون سفال آفريد.

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و جن را از شعله‌اى از آتش خلق كرد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس اى جن و انس! ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

پروردگارى كه پروردگار دو مشرق و دو مغرب (تابستانى و زمستانى) است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس اى جن و انس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

دو دريا (يكى شيرين در مخازن زير زمينى و يكى شور در اقيانوس‌ها) را بهم متصل كرد.

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

و بين آن دو فاصله‌اى قرار داد تا به يكديگر تجاوز نكنند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس اى جن و انس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

و از آن دو لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

و براى او است كشتى‌هايى كه در دريا چون كوه پديد آمده.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

هر چه بر گرده زمين است نابود مى‌شود.

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

تنها ذات پروردگارت باقى مى‌ماند، چون او داراى صفات جلال و جمال است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداى رحمان و رحيم‌؛ سوگند به خورشيد و گسترش نور آن.

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

سوگند به ماه وقتى كه دنبال خورشيد مى‌رود.

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز سوگند وقتى كه همه جا را روشن مى‌سازد.

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب سوگند وقتى كه روى روز را مى‌پوشاند.

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده.

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد.

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و سوگند به جان آدمى و آن كس كه آن را با چنان نظام كامل بيافريد.

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

و در اثر داشتن چنان نظامى خير و شر آن را به آن الهام كرد.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

(سوگند به اين آيات) كه هر كس جان خود را از گناه پاك سازد رستگار مى‌شود.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و هر كس آلوده‌اش سازد زيانكار خواهد گشت.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند.

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

هنگامى كه شقى‌ترين آنها برانگيخته شد.

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند. خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود.

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

به نام خداى رحمان و رحيم،؛ سوگند به دو سرزمين (انبياء خيز) شام و بيت المقدس (يا قسم به انجير و زيتون).

وَ طُورِ سِينِينَ

و سوگند به سرزمين" طور سينا".

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

سوگند به مكه اين بلد امين.

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

كه ما انسان را به بهترين نظام خلقت خلق كرديم.

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس او را- در صورتى كه منحرف شود- به پست‌ترين مرحله برگردانديم.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى را كه ايمان آورده و اعمال صالح كنند كه پاداشى قطع ناشدنى دارند.

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

حال اى انسان! آن انگيزه‌اى كه تو را وا مى‌دارد به اينكه روز جزا را تكذيب كنى چيست؟.

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

مگر خدا را احكم الحاكمين نيافتيد؟.